Resist Chapter 18
Resist Chapter 18 “สายแล้ว ทำไมยังไม่ไปเรียน” วอนอูที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่น เอ่ยถามอีกคนที่กำลังง่วนกับการทำอะไรสักอย่างอยู่ในห้องของเขา “วันนี้ผมจะอยู่ดูแลคนป่วยล่ะ” “ใครป่วย” วอนอูพูดพลางหันซ้ายทีขวาที “ก็คนนี้ไง” มินกยูพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ในมือถือซุปที่เพิ่งปรุงเสร็จ “ไปเรียนเถอะ” “ไม่ครับ...วันนี้ผมจะอยู่กับพี่ทั้งวันเลยพูดพลางนั่งลงข้างๆเบียดคนเพิ่งตื่น “โอเวอร์ไปแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรมาก ดีขึ้นแล้ว” พูดพลางออกแรงผลักอีกคน “เห็นไหม พี่ยังไม่มีแรงพอจะผลักผมเลย” “ก็นายตัวใหญ่ ต่างหาก” ก่อนที่ทั้งคู่จะเถียงกันไปได้มากกว่านี้ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของมินกยูก็ดังขึ้น “ครับพี่...” มินกยูกดรับสาย หลังจากที่อ่านชื่อของปลายสาย “...” วอนอูหันไปสนใจชามซุปตรงหน้า “ใช่ครับ อยู่ครับ” มินกยูตอบปลายสายสั้นๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนยื่นโทรศัพท์ให้กับวอนอู “...” วอนอูหันไปทำหน้าปนสงสัยใส่อีกคน “มีคนจะคุยด้วยน่ะครับ” มินกยูพูดพลางยัดโทรศัพท์ใส่มือของอีกคน “ฮัลโหล” เขาค่อยๆกรอกเสียงลงไป “วอนอู นายอยู่ไหน เป็นอะไร ทำไมนายไม่มาเรียน แล้วทำไมไม่รับสาย แล้ว...” ปลายสายพูดรัว “ใจเย