Reminder Chapter 03

#Reminder

MinWon Fiction

Chapter 3

“โรงจอดรถ”

เช้าวันแรกของการกลับมาที่โซล วอนอู ตื่นแต่เช้าและตรงไปที่ตลาดเพื่อหาซื้อวัตถุดิบ สำหรับนำไป

ทำอาหาร โดยไม่บอกให้อีกคนได้รู้ล่วงหน้า แม้ว่าวันนี้อากาศจะดูไม่เป็นใจนักเพราะเมฆฝนตั้งเค้า

ตั้งแต่เช้ามืด

หลังจากที่จ่ายตลาดเสร็จด้วยความเร่งรีบก็รีบตรงไปที่บ้านของมินกยูทันที เพราะกลัวว่าฝนจะตกลงมา

ซะก่อน แต่ขณะที่กำลังเดินเข้าซอยเพื่อไปยังบ้านที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 500 เมตร จู่ๆฝนก็เทลงมา

ทำให้ต้องออกแรงวิ่ง แต่พอวิ่งไปสักพักข้อมือข้างขวาของเขาก็ถูกคว้าไว้โดยใครสักคนที่จู่ๆก็วิ่งมาจาก

ด้านหลังของเขา แล้วพาวิ่งไปด้วยกัน

“เอ่อ...ดะะเดี๋ยวก่อนครับ” วอนอูพยายามจะร้องห้ามอีกคน เพราะคิดว่าน่าจะเข้าใจผิดแต่ดูเหมือน

ว่าคนๆนั้นจะจูงเขาไปที่บ้านหลังหนึ่งที่คุ้นตา

“อ๊ะ เหมือนบ้านมินกยูเลย” วอนอูนึกขึ้นเมื่อวิ่งผ่านรั้วเข้ามาภายในบ้าน แต่แทนที่อีกคนจะพาเขา

เข้าไปทางประตูบ้าน กลับพามาที่ประตูเล็กๆที่อยู่ข้างตัวบ้านแทน เมื่อประตูถูกปิดลง วอนอูยืนหอบ

หายใจ วางข้าวของในมือลง ก่อนถอดแว่นสายตาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยหยดน้ำจากฝน แล้วค่อยๆหรี่

ตามองไปรอบๆ จึงพบว่าตัวเองอยู่ในโรงจอดรถของบ้าน ที่ตอนนี้ไม่มีรถยนต์จอดอยู่

“มินกยู” เขาร้องเรียกชื่อของอีกคนด้วยความดีใจ หลังจากที่ปรับสายตาได้จนพอจะมองออก ว่าอีก

คนเป็นใคร ก่อนที่อีกคนจะเดินมา เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขา

อย่างแผ่วเบา “ฮือ” เขาส่งเสียงออกมาพร้อมกับดวงตาที่ลุกโพรงด้วยความตกใจ

เริ่มจากแค่การสัมผัสกันของริมฝีปากทั้งสอง แปรเปลี่ยนไปเป็นจูบที่ถลำลึกราวกับโหยหา มือหนา

ประคองใบหน้าของอีกคนเอาไว้ ส่วนคนถูกกระทำที่ไม่ประสีประสาก็ยืนตัวแข็งพลางกำมือแน่น แม้ว่า

นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ระยะเวลา 5 ปีที่คบกันมา มินกยูก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ถึงจะสงสัย

ว่าพักนี้อีกคนดูแปลกไปแต่การที่ถูกกระทำโดยที่คนรัก ดูจะเป็นการยากที่จะต้านทานได้ ลมหายใจ

อุ่นๆที่รดต้นคอของเขาทำเอาขนลุกไปทั้งตัว กลิ่นกายและอุณหภูมิของผิวกายที่คุ้นเคยชวนให้เขา

เคลิ้มราวกับตกอยู่ในภวังค์

มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่เปียกจนแนบลำตัว ลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องแบนราบที่กำลัง

หดเกร็ง จากสัมผัสของอีกคน ก่อนที่จะเลื่อนขึ้นไปจนถึงแผงอกอย่างรวดเร็วและเลื่อนผ่านยอดอก

อย่างจงใจ จนคนถูกกระทำส่งเสียงผ่านลำคอออกมา “อื้อ” คนกระทำผละริมฝีปากออกแล้วเปลี่ยน

มาจ้องใบหน้าแทน ในขณะที่มือทั้งสองข้างกำลังปลดกระดุมเสื้อของอีกคนอยู่ กระดุมเสื้อถูกปลดออก

จนหมดเขาจ้องใบหน้านั่นอีกครั้งเป็นเชิงขออนุญาต เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีใดๆ ก็พรมจูบไปทั่ว

แผงอกก่อนที่จะใช้รมฝีปากเข้าครอบครองยอดอก จนอีกคนสะดุ้งก่อนส่งเสียงร้องออกมา “อ๊ะ”

พอเหลือบไปเห็นมือเล็กที่กำแน่นก็ยื่นมือไปคว้ามือนั้นมากุมไว้แทน แล้วยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดู

ก่อนมอบจูบอ่อนโยนให้เป็นการปลอบขวัญ ขาที่แทรกไปที่หว่างขาของอีกคนอย่างจงใจ สัมผัสกับ

อวัยวะที่คับแน่นอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ กระดุมกางเกงค่อยถูกปลดออกตามด้วยซิปที่ค่อยๆเลื่อนลง

ตามด้วยปลายนิ้วของมือข้างที่ถนัดที่ค่อยๆสัมผัสอวัยวะนั้นผ่านกางเกงชั้นในอย่างแผ่วเบา มือเล็กบีบ

มือของเขาแน่น พร้อมๆกับลำตัวที่เกร็งจากการกลั้นหายใจ คนถูกกระทำแทบจะทรุดตัวลงบนพื้น ไม่

เพียงแค่ใบหน้าแต่ร่างกายก็รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ก็แอบรู้สึกดีทุกครั้งที่อีก

คนมอบจูบดูดดื่ม

คนกระทำที่สังเกตอาการเหล่านั้นออก ตัดสินใจช้อนร่างก็อีกคนมาไว้ในอ้อมแขนก่อนพาขึ้นไปที่ห้อง

นอนของเขาซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้าน

30 % ...

#Reminder

MinWon Fiction by@Serenity1707