Resist Chapter 7 [Minwon Fiction]

Resist

Chapter 7

ร่างสูงที่ตอนนี้กำลังนั่งคร่อมตัวของอีกคน ก้มมองไปยังใบหน้าเรียวที่ยังคงหลับสนิท ค่อยๆโน้มตัวทาบทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของอีกคนอย่างแผ่วเบา จากหน้าผากเคลื่อนลงมายังแก้มนุ่ม และลงมาถึงริมฝีปากอิ่ม  ก่อนค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของอีกคนออกจนหมด พรมจูบและลูบไล้ไปตามแผงอกอย่างเบามือ ไล่ลงมายังหน้าท้อง แล้วบรรจงจูบที่ไรขนอ่อนใต้สะดือ เขารู้สึกได้ถึงหน้าท้องที่เกร็งขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นอีกคนก็ยังคงหลับอยู่ เขายกยิ้มมุมปาก ก่อนที่มือทั้งสองข้างจะค่อยๆปลดกระดุมกางเกงและเลื่อนซิปลงมาจนสุดเขาทำอย่างเบามือเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ทำให้อีกคนตื่น

เมื่อกางเกงถูกปลดออกจนหมด เขาก็แปลกใจเล็กน้อย เพราะทุกทีพี่คนนี้จะสวมกางเกงบ๊อกเซอร์ทับกางเกงชั้นในอีกที แต่วันนี้ไม่เป็นอย่างทุกวัน

สันจมูกสัมผัสอย่างแผ่วเบากับสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงชั้นใน เขาถือวิสาสะยกขาข้างหนึ่งของอีกคนชันขึ้นเพื่อให้สามารถเข้าไปใกล้และสัมผัสได้ถนัดขึ้น ก่อนสูดดมอย่างหลงใหล

“ถ้าพี่ไม่ตื่นผมก็จะไม่หยุดแค่นี้นะ” เขาพึมพำ ในขณะที่มือกำลังถอดกางเกงชั้นในของอีกคนออก เขามองร่างกายที่เปลือยเปล่าของอีกคน และนั่นทำให้เขารู้ตัวในทันทีว่าต่อให้วอนอูจะตื่นขึ้นมาในตอนนี้ก็คงจะเป็นการยากที่จะหยุดเขาได้

เขาใช้มือข้างที่ถนัดลูบคลำและคว้าส่วนอ่อนไหวมากำไว้อย่างหลวมๆ ริมปากพรมจูบไปทั่วก่อนที่ลิ้นหยาบจะโลมเลียและดูดดุนเข้าที่ส่วนปลาย เขารู้สึกได้ถึงความพองโตกับของเหลวที่ไหลออกมาจากส่วนปลายที่เพิ่มมากขึ้น ไม่เพียงแค่มือที่รู้สึกถึงการตอบสนอง แต่เขายังเหลือบไปเห็นหน้าท้องที่เกร็งขึ้นของอีกคน

ลิ้นหยาบขยับเร่งจังหวะ ของการสัมผัสให้ถี่ขึ้น จนอีกคนเผลอส่งเสียงออกมาพร้อมกับสะโพกที่

บิดเกร็ง “อะ..อ๊า มิน...กยู” เสียงร้องที่ดังอย่างขาดช่วง

เขาหยุดและเงยหน้ามองจ้องไปที่ใบหน้าของอีกคน อย่างจะขออนุญาต วอนอูไม่พูดอะไรเพียงแต่จ้องหน้าเขานิ่งและพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง

หนึ่ง .

สอง . .

สาม . . .

มินกยูนับเลขในใจ อย่างอดกลั้น

“...” และความเงียบคือคำตอบที่เขาได้รับ

“ถ้าพี่ไม่พูดอะไร ผมก็จะไม่หยุด แต่ถึงพี่จะพูดตอนนี้ผมคิดว่ามันก็คงสายเกินไปแล้วล่ะ” เขานึกพลางขยับตัวเข้าไปชิดอีกคนที่ตอนนี้อยู่ในท่านั่งชันขาขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนก้มหน้าซุกลงไปที่หว่างขา มือข้างที่ถนัดกอบกุมส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง ลิ้นหยาบชิมรสของเหลวที่ไหลออกมาจากส่วนปลาย จนอีกคนส่งเสียงออกมาด้วยความรู้สึกที่ยากจะอดกลั้น

“อ๊ะ...อ๊าา” วอนอูใช้มือทั้งสองข้างจิกลงไปที่ผ้าปูที่นอน เขากัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้เพื่อกลั้นเสียง แต่จู่ๆช่องทางก็ถูกรุกล้ำด้วยนิ้วของอีกคน จนเผลอส่งเสียงร้องออกมา “อ๊ะ มิน...” แต่ยังไม่ทันไร จำนวนของสิ่งรุกล้ำก็เพิ่มขึ้น จากหนึ่งเป็นสอง

“ก็ใครใช้ให้พี่ดูเซ็กซี่แบบนี้ล่ะ สีหน้าของพี่ เสียงของพี่เวลานี้ มันเหมือนเป็นสิ่งยั่วยุให้ผม

อยากจะทำอะไรต่อมิอะไร” มินกยูนึก

แม้ว่าตอนนี้นิ้วทั้งสองจะยังไม่ได้เคลื่อนไหวแต่มินกยูก็รู้สึกได้ถึงแรงตอดรัดภายในของอีกคนที่กำลังนิ่วหน้า เขาเองก็ไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของอีกคนได้อย่างแน่ชัดนักในตอนนี้ ได้แต่หวังว่านั้นคงไม่ใช่ความกลัว ไม่มีใครอยากทำให้อีกคนรู้สึกแบบนั้นในครั้งแรกหรอกนะ

เขายืดตัวขึ้นเพื่อมอบจูบอ่อนโยนให้อีกคน ราวกับจะเป็นการปลอบโยน จากจูบอ่อนโยนกลายเป็นจูบที่ดูดดื่มหลังจากที่อีกคนมอบจูบกลับมา ทั้งสองจูบกันอยู่อย่างนั้นจนร่างบางส่งเสียงในลำคออย่างประท้วงเพื่อขออากาศหายใจ พออีกคนผละออก ก็หอบหายใจเพื่อตักตวงอากาศเข้าสู่ปอด

จากริมฝีปากลงมาที่ยอดอก ทันทีที่ถูกสัมผัสของลิ้นหยาบ อีกคนก็เผลอขยับตัวด้วยความรู้สึกราวกับถูกกระตุ้น โดยลืมไปว่าสิ่งรุกล้ำนั้นยังคงอยู่ “อ๊ะ!!” น้ำเสียงและสีหน้าตกใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของผู้ถูกกระทำทันทีที่เผลอขยับตัว มินกยูหยุดการกระทำและเงยหน้ามาสบตาอีกคน เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ก่อนแตะริมฝีปากลงบนริมฝีปากของอีกคน แล้วผละออกอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นการส่งสัญญาณ ก่อนที่จะขยับมือเข้าออกอย่างช้าๆ อีกคนผวาคว้าคอของเขามากอดไว้

“เจ็บหรอครับ” เขาถามออกไปด้วยความกังวล

อีกคนไม่ตอบอะไรเพียงแต่ส่ายหน้า แต่ถึงอย่างนั้นมินกยูก็อดเป็นกังวลไม่ได้ เขาจึงดึงนิ้วทั้งสองออกอย่างรวดเร็ว แต่นั่นยิ่งทำให้อีกคนรู้สึกซ่านไปทั้งตัว “อ๊ะ อื้ออออ” เขาส่งเสียงออกมาพร้อมกับลำตัวที่บิดเกร็ง ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะพับลงเพราะความล้า เขานั่งก้มหน้าหอบหายใจ โดยมีอีกคนที่คอยมองอย่างเป็นกังวล

“พี่” เขาส่งเสียงเรียกอีกคนอย่างแผ่วเบา พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ รอให้อีกคนเงยหน้าขึ้นมา

“ร้องไห้หรือเปล่านะ” เขาเป็นกังวลและขอให้สิ่งที่ตัวเองคิดไม่เป็นความจริง ค่อยๆใช้มือเชยคางของอีกคนขึ้น ด้วยความกังวลใจ แต่สีหน้าและแววตาของคนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ไม่สามารถตีความเป็นอย่างอื่นได้เลยนอกจาก... “เย้ายวน”

มิยกยูคว้าใบหน้าของอีกคนแล้วมอบจูบที่เร่าร้อน ผลักให้นอนลงแล้วจับขาทั้งสองข้างชันขึ้น ก่อนที่นิ้วมือข้างซ้ายจะเริ่มทำงานอีกครั้ง เริ่มจากนิ้วกลางที่ค่อยๆเคลื่อนผ่านช่องทางที่คับแน่น ค่อยๆเคลื่อนเข้าไปจนสุดเพื่อแหวกทางให้กับนิ้วชี้ที่ค่อยๆเคลื่อนตามเข้าไป

เสียงอู้อี้จากในลำคอดังขึ้น เพราะอีกคนยังไม่ละจูบออก เขาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ แล้วเพิ่มความเร็วขึ้น ก่อนละริมฝีปากออก อีกคนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเสียงจากในลำคอก็ถูกส่งออกมาอยู่ดี

“กลั้นเสียงอย่างนั้นหรอ” มินกยูที่เห็นดังนั้นจึงเลื่อนใบหน้าลงมายังยอดอกก่อนละเลียและขบเม้นจนตั้งชัน ส่วนนิ้วมือข้างซ้ายก็ยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด แม้ว่าลำตัวจะบิดเกร็งแค่ไหน แต่ถึงอย่างนั้นอีกคนก็เม้มริมฝีปากแน่น มือข้างขวาที่ก่อนหน้านี้ว่างอยู่ ตอนนี้เปลี่ยนมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของอีกคน แล้วขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว จนอีกคนร้องออกมา “อ๊ะ อ๊า” พอเห็นอย่างนั้นก็เร่งจังหวะของมือทั้งสองจนสะโพกมนของอีกคนยกขึ้นอย่างอัตโนมัติ ก่อนที่ของเหลวจะถูกปลดปล่อยออกมา

แม้ว่าอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศในห้องจะเย็นแค่ไหน แต่ตอนนี้เขารู้สึกร้อนวูบไปตั้งตัว เหงื่อผุดขึ้นที่ใบหน้าและแผ่นหลัง

มินกยูค่อยๆเคลื่อนนิ้วออกมาอย่างเบามือเขามอบจูบอ่อนโยนลงบนหน้าผากของอีกคน ที่หลับตาลงและยังคงหอบหายใจแม้ตอนนี้การเคลื่อนไหวทุกอย่างจะหยุดลง

มินกยูถอดกางเกงนักศึกษาของตัวเองออกแล้วโยนไปที่มุมหนึ่งของห้อง ก่อนที่เขาจะยกตัวของอีกคนขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง

“งื้อ~~” อีกคนส่งเสียงในลำคอขณะที่ยังคงหลับตา แล้วฝุบหน้าลงบนไหล่ของเขา ราวกับหมดแรง

“เหนื่อยหรอ” มินกยู กระซิบถาม

อีกคนไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าทั้งๆที่ยังซบหน้าอยู่อย่างนั้นแทนคำตอบ

“พี่เหนื่อย...แต่ผมยังไม่เหนื่อยนี่” เขากระซิบกลับไป อีกคนพอได้ยินแบบนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างดันตัวออกห่างพลางดิ้น

“ชู่ว อย่าดิ้นสิครับ” มินกยูกระซิบ พลางรวบเอวของอีกคนให้เข้ามาใกล้ ก่อนสูดความหอมของซอกคอ

“พี่เหนื่อย แต่...” เขาหยุดคำพูดไว้แต่เพียงเท่านี้ พร้อมกับสายตาที่เหลือบมองต่ำลง

วอนอูมองตามสายตาของอีกคน

“แต่น้องของพี่ดูเค้ายังไม่เหนื่อยเลยนะ” ไม่พูดเปล่าแต่ใช้นิ้วชี้เกี่ยวส่วนอ่อนไหวของอีกคนขึ้นมาด้วย

“ทะลึ่ง” ว่าออกไปด้วยความเขินก่อนก้มหน้าลงไป

ไม่นานนักห้วงเวลาแห่งความปรารถนาก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แขนเล็กโอบรอบคอของคนตัวสูง พร้อมกับจูบดูดดื่มที่อีกคนมอบให้ เขารู้สึกร้อนไปทั้งตัวแล้วในตอนนี้ อีกคนเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

มินกยูค่อยๆจับให้อีกคนนอนลงในท่านอนหงายก่อนจับขาทั้งสองข้างชันขึ้น แล้วขยับตัวแทรกไปที่หว่างขานั้น จับส่วนอ่อนไหวของตัวเองจ่อไปที่ช่องทางก่อนสัมผัสขึ้นลงและขยับไปรอบๆช่องทางเบาๆจนอีกคนเม้มปากแน่น บิดตัว และคว้าผ้าปูที่นอนมากำไว้แน่น เขาทำอยู่อย่างนั้นราวกับจะแกล้งอีกคน

“งื้อ~~~” คนถูกแกล้งส่งเสียงออกมา ตอนนี้ความอดทนของเขากำลังจะหมดลง เขายกขาทั้งสองข้างขึ้นไปเกี่ยวสะโพกของอีกคนไว้ ทำให้ลำตัวของอีกคนขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น

“อื้อ” ส่งเสียงในลำคอ ขมวดคิ้วพลางหลับตาแน่น เมื่ออีกคนพยายามดันส่วนอ่อนไหวผ่านช่องทางเข้ามา

เมื่อดำเนินมาได้ถึงครึ่งทาง มินกยูรู้สึกได้ถึงแรงตอดรัดจากภายในที่ถี่ขึ้นทุกครั้งที่เขาขยับตัว เขามองดูอีกคนที่มีท่าทางกระสับกระส่ายและเสียงหายใจที่ดูติดขัด เขาอยากจะทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่พอมองเห็นสีหน้าและท่าทางของอีกคนมันทำให้เขายากที่จะอดกลั้น

“ทำไมถึงได้ดูเซ็กซี่แบบนี้นะ” เขานึกพลางขยับตัวอย่างแรงและเร็ว จนส่วนอ่อนไหวของเขาเข้าไปในช่องทางจนมิด

“อ๊าา” อีกคนส่งเสียงร้องออกมาในทันที มือจิกผ้าปูที่นอนแน่นกับลำตัวที่แอ่นขึ้นมาเล็กน้อย

คนกระทำเองก็รู้สึกถึงแรงตอดรัดที่มากขึ้นจนรู้สึกปวดหนึบแต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนจะเป็นสิ่งเร้าในตัวของเขา

“พี่” เสียงแหบพร่าเรียกพลางจ้องมองใบหน้าของอีกคน

คนถูกเรียกเพียงแค่หันมาสบตา ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไร อีกคนก็เริ่มเคลื่อนไหวจากช้าๆและค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันสลับกับเสียงหอบหายใจและเสียงจากอีกคนที่เกินจะอดกลั้น

“อ๊ะ~~อ๊า” ริมฝีปากที่ก่อนหน้าถูกเม้มไว้เพื่อกลั้นเสียง แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้อีกแล้ว

แม้ว่าอุณหภูมิในค่ำคืนนี้จะเย็นมากแค่ไหนแต่ตอนนี้ร่างกายของทั้งคู่กลับชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เมื่อร่างกายใกล้จะถึงขีดความอดทนมินกยูหยุดการกระทำมอบจูบอ่อนโยนให้แก่อีกคน แล้วจับให้ลุกขึ้นนั่งลงบนตักของเขา ก่อนใช้มือข้างที่ถนัดจับสะโพกมนของอีกคนให้ยกขึ้นเล็กน้อย แล้วจับส่วนอ่อนไหวของตัวเองจ่อไปที่ช่องทาง ยังไม่ทันจะดันเข้าไปได้มากนักแต่อีกคนจู่ๆก็หย่อนสะโพกสวนลงมาจนครอบครองส่วนอ่อนไหวไว้ทั้งหมด แล้วขยับสะโพกขึ้นลง แม้จะแอบตกใจกับการกระทำของอีกคนแต่มินกยูก็ปล่อยให้อีกคนทำตามใจสักพักจึงขยับสะโพกสวนขึ้นไปจนอีกคนส่งเสียงออกมา “อ๊ะ~~อื้อ~~” ส่งเสียงออกมาพลางใช้แขนโอบรอบคอของอีกคนไว้แน่น

“เซ็กซี่จังเลยครับ” เขากระซิบเบาๆที่ข้างหูของคนด้านบน ก่อนเร่งจังหวะไม่นานนัก ของเหลวจะถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง

มินกยูโอบอีกคนไว้ในอ้อมกอดของเขาก่อนจะพาอีกคนล้มตัวลงนอน แล้วค่ำคืนที่ยาวนานก็พาให้ทั้งคู่ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

To Be Continued ...

minwon fiction by @Serenity1707